พวกเราเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มั้ยครับ คือเคยผ่านตาชื่อและนามสกุลของใครซักคนนึง อีกทั้งเคยเห็นหน้าคน ๆ นั้นด้วย แต่เมื่อผ่านไปซักสองสามวันเราก็ลืมแล้ว พอมีคนมาถามเราว่ารู้จักคน ๆ นั้นมั้ย เราก็บอกไปว่าจำหน้าได้แต่จำชื่อสกุลไม่ได้ แต่ถ้าหากว่าเอาชื่อสกุลมาให้เราตรวจสอบดู เราก็จะตอบได้ว่าใช่ชื่อสกุลของคนดังกล่าวหรือไม่?
จะสังเกตุว่าถ้าให้เรานึกเองเราจะนึกไม่ออก แต่เมื่อเอาชื่อสกุลมาให้เทียบเรากลับรู้จำได้ เออ แปลกดี เพราะสิ่งที่จะโม้ก็คือการรู้จำแบบนี้มันสอดคล้องกับทฤษฎี Pattern Recognition จังเลย
ลักษณะอันโดดเด่นของ Pattern Recognition ก็คือ มันจะจำทุกอย่างเอาไว้ แต่มันจะไม่สามารถหาคำตอบให้เราแบบเป๊ะ ๆ ได้ จนกว่าเราจะหาของมาเทียบกับสิ่งที่มันจำ แล้วเมื่อมันเทียบแล้ว มันเห็นว่าอันไหนคล้ายมากที่สุด มันก็จะเลือกเอาอันนั้นแหล่ะ มาเป็นคำตอบ
ผมโม้เรื่องนี้ขึ้นมาก็เพราะว่า … ผมจำชื่อนามสกุลของผู้ร่วมงานไม่ได้ครับ จำได้แบบลาง ๆ ว่ามันมีพยัญชนะ หรือสระอะไรบางตัวเด่น ๆ แต่ถ้าหากมีใครเอามาให้เทียบดูได้นะ ผมก็จะตอบได้ว่าใช่หรือไม่ใช่ทันทีเลย
สงสัยใช้สมองมากไป เริ่มจะจำอะไรไม่ค่อยได้แล้ว แย่จริง ๆ
[tags]การรู้จำ,ความทรงจำ,pattern recognition[/tags]
มันรู้สึกเหมือนคุ้นๆอ่ะมั๊ง คงมีข้อมูลบางส่วนหลงเหลือ cache สมอง
พี่ไท้ต้องหัดอัพแรมให้สมองบ้างนะ จะได้จำได้เยอะๆ
หรือถ้าอยากจำได้นานๆ ไม่ถูกลบ
ผูก HD ติดเอวไว้สักลูกก็ได้
😀
สงสัยใช้สมองมากไป เริ่มจะจำอะไรไม่ค่อยได้แล้ว แย่จริง ๆ => ผมว่าอาจจะเกี่ยวกับอายุด้วยนะพี่ไท้ !!
น่าคิดนะเนี่ยคุณ crucifier ว่าแต่ HD เดี๋ยวนี้เอาไว้แขวนคอเหมือนจตุคามไม่ใช่เหรอ ฮา 😛
T-T ผมยังไม่อยากแก่เลยคุณ HaMoo โอมเพี้ยง ขอให้โลกหยุดหมุนด้วยเทิ้ด จะได้ไม่แก่ไปกว่านี้ เพี้ยง ๆ
ก็ยังพอท้องชื่อเพื่อนตั้งแต่เลขที่1 จนสุดท้ายได้อยู่…..