ช่วงนี้ผมคุยกับ DeepSeek เยอะมาก เพื่อเชื่อมเรื่องที่สอนกันในศาสนาพุทธ (จิต กรรม ตัวตน การเกิด ตาย เกิดใหม่ การหลุดพ้น) กับวิทยาศาสตร์เข้าไว้ด้วยกัน ความเจ๋งคือแทนที่จะต้องไปค้นพระไตรปิฎกเองให้เหนื่อย ก็ไม่ต้องล่ะ ใช้วิธีตั้งคำถามกับ DeepSeek แล้วให้มันประมวลพระไตรปิฎกเอามาตอบให้เป็นภาษาง่าย ๆ แทน พอคุยเสร็จแล้วก็เลยคิดว่า ถ้าในทางวิทยาศาสตร์สามารถจะนิยามปรากฎการณ์ทางธรรมชาติด้วยสมการคณิตศาสตร์ได้ งั้นจะน่าจะนิยามคำสอนในศาสนาพุทธด้วยสมการคณิตศาสตร์ได้เหมือนกัน เรื่องแบบนี้ไปคุยในกระทู้พันทิปไม่ได้ ที่นั่นมีสองห้อง ห้องนึงคุยวิทยาศาสตร์ล้วน
Category: Inspiration
จินตนาการในเรื่องทางคอมพิวเตอร์ ที่ไม่รู้จะจัดเข้าพวกไหนดี
ตั้งแต่ผมได้อ่านเนื้อหาใน Computing Curricula 2005 เมื่อหลายปีก่อน ผมก็คิดจะเอารูปภาพของสาขาวิชาทางคอมพิวเตอร์ในนั้น มาย้อมสีและจัดหมวดมาตลอด Computing Curricula 2005 คือความร่วมมือระหว่างองค์กร ACM, AIS และ IEEE ในปี ค.ศ. 2005 เพื่อร่วมกันจัดแบ่งสาขาวิชาทางคอมพิวเตอร์ออกเป็นสาขาใหญ่ ๆ แบ่งตามความแตกต่างหลาย ๆ อย่าง และสุดท้ายก็แบ่งออกมาได้เป็น 5
โลกใบนี้มีหนังสือชื่อ “คลื่นลูกที่สาม” อยู่ 2 เล่ม เล่มแรกแต่งโดย อัลวิน ทอฟฟ์เลอร์ ส่วนเล่มสองแต่งโดย สตีฟ เคส หนังสือ 2 เล่ม ตีพิมพ์ห่างกันสามสิบกว่าปี โดย อัลวิน ทอฟฟ์เลอร์ อธิบายคลื่นลูกที่สามในภาพใหญ่ ส่วนของ สตีฟ เคส อธิบายขยายความคลื่นลูกที่สามลงไปในภาพย่อย ถ้าเอาแนวคิดคลื่นลูกที่สามของ อัลวิน
พักหลังผมไม่ค่อยได้เขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์เพื่อสร้างเป็น Application ซักเท่าไหร่ ผมค่อย ๆ ด้อยความสามารถด้านการเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์ไปเรื่อย ๆ แต่ก็ชำนาญขึ้นในด้านการบริหารจัดการโครงการพัฒนาระบบคอมพิวเตอร์แทน ยุคนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่เราสามารถโฟกัสทักษะการเขียน Application ได้ แต่เดี๋ยวนี้มันไม่ใช่แล้ว เพราะอุปกรณ์มันหลากหลายมากขึ้น แล้วมันก็มีอะไร ๆ ที่ซ้อนทับมากขึ้นด้วย เพื่อให้ชำนาญอะไรซักอย่างนึง โปรแกรมเมอร์หรือนักพัฒนาซอฟต์แวร์เลยต้องเลือกว่าจะถนัดในการสร้าง Application แบบไหน เพราะแต่ล่ะแบบก็มีการแตกแขนงในแบบของมันเยอะแยะ ต้องเรียนรู้อะไร ๆ เยอะแยะ เพื่อให้
ผมกำลังคิดเรื่องการสำรวจอวกาศแบบผสมผสาน จริง ๆ มันเป็นเรื่องไกลตัว ไกลจากชีวิตประจำวันปรกติ แต่มันก็น่าสนุกดีที่จะคิด ทุกวันนี้มีแต่ประเทศสหรัฐอเมริกาที่ส่งยานอวกาศสำรวจระหว่างดวงดาว ในขณะที่ประเทศมหาอำนาจอื่นเน้นไปกับการสำรวจโลกของเราซะมากกว่า ซึ่งที่ผ่านมาการสำรวจอวกาศโดยการใช้ยานอวกาศ มักมีข้อติดขัดในด้านความเร็วและการสื่อสาร มันคงเป็นเรื่องยากที่จะให้ยานอวกาศเดินทางได้เร็วมาก ๆ ในขณะเดียวกัน มันก็เป็นเรื่องยากอีกเช่นกันที่จะให้ภาคพื้นโลกสามารถติดต่อกับยานอวกาศได้ด้วยระยะเวลาอันสั้น ทั้งหมดทั้งมวลมันเป็นปัญหาบนพื้นฐานเดียวกัน คือ ไม่มีอะไรเดินทางได้เร็วกว่าแสง แปลว่าบนทฤษฎีนี้ ยานอวกาศก็ไม่มีทางไปได้เร็วกว่าแสง ในขณะที่คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าที่ใช้สื่อสารระหว่างภาคพื้นโลกกับยานอวกาศ ก็ไม่มีทางเดินทางได้เร็วกว่าแสงอีกเช่นกัน มีความพยายามแก้ไขปัญหาสองเรื่องนี้ เรื่องแรกคือการสร้างยานอวกาศให้สามารถดึงกาลอวกาศเบื้องหน้า แล้วผลักกาลอวกาศไปเบื้องหลัง เพื่อให้มันไปได้เร็วกว่าความเร็วแสง
บทความนี้เคยเขียนไว้ใน Facebook ของตัวเอง เอามาเรียบเรียงใหม่ แล้วใส่ในบล็อกนี้ เพราะเสียดาย อุตส่าห์นั่งพิมพ์ไปตั้งเยอะ เริ่มเลยแล้วกัน … ที่ผ่านมาต้องยอมรับว่าสหรัฐอเมริกาเป็นที่หนึ่งในแทบทุกด้าน โดยเฉพาะด้านอุตสาหกรรมอิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์ ซึ่งมีทั้งฮาร์ดแวร์และซอฟต์แวร์ ตรงนี้สหรัฐอเมริกานำโด่งแทบทุกชาติ อำนาจของสหรัฐอเมริกากำลังเสื่อม อันเกิดจากสาเหตุที่หากให้อธิบายเป็นภาษาชาวบ้านแบบง่าย ๆ ก็คือ ถังแตก หนี้สินล้นพ้นตัว เพื่อนฝูงทอดทิ้ง สร้างศัตรูรอบด้าน บ้าสงคราม และ ลำเอียงเข้าข้างแต่ยิว สหรัฐอเมริกามีรายรับน้อยกว่ารายจ่าย ทำให้ต้องกู้เงินมาใช้สอย
ตอนนี้ Deep Learning เป็นพระเอกของปัญญาประดิษฐ์ ผมเลยคิดว่าจะชวนพวกเราคุยเรื่องที่ไม่ค่อยมีคนคุย นั่นก็คือ Big O ในการคำนวณ Deep Learning น่าจะอยู่ในคลาสไหน? จริง ๆ แล้ว ไม่ว่าจะเป็น Perceptron หรือ Multi-layer Perceptron หรือ Deep Learning ผมก็วิเคราะห์ว่า Big
เรื่องที่ผมจะเขียนเรื่องนี้ จริง ๆ เป็นเรื่องเล็กมาก ใครที่ได้เรียนวิชาการสื่อสารข้อมูล หรือวิชาเครือข่ายคอมพิวเตอร์น่าจะเข้าใจ แต่ก็นั่นแหล่ะ ของมันเรียนมาแล้วแต่ไม่ได้ใช้นาน ๆ ก็มีลืม งั้นมาทบทวนกันหน่อยแล้วกัน ผมเคยเจอตัวอย่างหนึ่ง เป็นการร่วมงานกันระหว่างหน่วยงานรัฐกับบริษัทเอกชน โดยบริษัทเอกชนเสนอว่าจะเอาโปรแกรมคอมพิวเตอร์มาติดตั้งในห้องดาต้าเซ็นเตอร์ของหน่วยงานรัฐ จุดประสงค์เพื่อจะมาอ่านข้อมูลภายในของหน่วยงานรัฐ แล้วส่งออกไปข้างนอกเพื่อประมวลผล ก็ประชุมกันไปครับ เอาคนที่ทำด้านเครือข่าย เครื่องแม่ข่าย โปรแกรมคอมพิวเตอร์ และ ความมั่นคงปลอดภัย มานั่งคุยกัน คุยกันตั้งนานกว่าจะเข้าใจวิธีการทำงาน เพราะพวกเขาคิดว่า
บุคลากรสายงานพัฒนาซอฟต์แวร์น่าจะมีใครบ้าง? ผมคิดว่าพวกเราน่าจะนึกถึง “โปรแกรมเมอร์” กับ “วิศวกรซอฟต์แวร์” เป็นอันดับแรก ๆ ส่วน “วิศวกรคอมพิวเตอร์” กับ “นักวิเคราะห์ระบบงานคอมพิวเตอร์” พวกเราน่าจะนึกถึงเป็นอันดับรอง ๆ ภาพข้างบน ผมพยายามนำเสนอว่า การพัฒนาซอฟต์แวร์มันตั้งต้นมาจากการที่มีคนคิดค้นทฤษฎีทางคอมพิวเตอร์ (คุณ A) ซึ่งถูกตีพิมพ์เผยแพร่ในงานประชุมวิชาการหรือวารสารวิชาการ (เช่น ACM หรือ IEEE) และมีคนคิดค้นมาตรฐานทางคอมพิวเตอร์ (คุณ
พวกเราคงจำข่าวที่ Google ทดสอบประสิทธิภาพของควอนตัมคอมพิวเตอร์ยี่ห้อ D-Wave X2 แล้วได้ผลว่ามันทำงานได้เร็วกว่าดิจิทัลคอมพิวเตอร์ทั่วไปเป็น 100 ล้านเท่ากันได้ และผมก็คิดว่าพวกเราคงรู้กันแล้วล่ะ ว่าเบื้องหลังความเร็วของควอนตัมคอมพิวเตอร์ เกิดจากการประยุกต์ใช้สภาวะ Superposition ของคิวบิต ทีนี้ ผมเลยอยากจะช่วยขยายความเพิ่มลงในระดับของทฤษฎีความซับซ้อนในการคำนวณนิดนึง เพื่อให้พวกเราเห็นภาพมากขึ้นว่าทำไมควอนตัมคอมพิวเตอร์จึงเร็ว โดยพื้นฐานแล้ว (ในทางวิทยาการคอมพิวเตอร์เขาบอกไว้) หากปัญหามีขนาดใหญ่มากกว่าค่าหนึ่ง เพื่อให้ได้ประสิทธิภาพ ดิจิทัลคอมพิวเตอร์จะต้องวนรอบหรือเรียกตัวเองซ้ำ เพื่อคำนวณให้ได้คำตอบของปัญหา ยิ่งปัญหามีขนาดใหญ่มาก และมีความซับซ้อนมาก ก็ยิ่งต้องวนรอบซ้อนกันหลายชั้นมากขึ้น