นับตั้งแต่ “หวงอี้” ซึ่งเป็นนักประพันธ์วรรณกรรมชื่อดังของจีน ได้แต่งนิยายกำลังภายในเรื่อง “เจาะเวลาหาจิ๋นซี” ขึ้นมา ก็ทำให้เกิดปรากฎการณ์เปลี่ยนแปลงในแวดวงนิยายกำลังภายในของจีนเป็นอันมาก เพราะตอนนี้นักแต่งนิยายอิสระในเมืองจีนต่างก็เลียนแบบหวงอี้กันเป็นการใหญ่ โดยบางคนก็แต่งนิยายว่าตัวเอกย้อนไปยุคราชวงศ์ถัง บางคนก็ย้อนไปยุคราชวงค์ซ่ง หรือบางคนก็ย้อนไปถึงยุคราชวงค์ซัง เป็นต้น อาศัยว่าอารยธรรมจีนมีมายาวนานถึง 5,000 ปี ก็เลยลักไก่เจาะเวลากันเป็นว่าเล่นแบบนี้!!! ทุก ๆ เรื่องมีลักษณะเด่นที่เหมือนกันอย่างหนึ่งก็คือ ตัวเอกมักจะมาจากยุคสมัยที่มีความรู้ก้าวล้ำกว่ามาก จึงทำให้เมื่อย้อนกลับไปในอดีตแล้ว ตัวเอกก็เลยกลายเป็นคนพิเศษไปโดยปริยาย เนื่องจากสามารถที่จะคิดอะไรหรือผลิตอะไรที่คนในยุคดังกล่าวคิดหรือทำไม่ได้! งั้นก็เป็นหลักฐานได้อย่างหนึ่งสินะว่า “ความรู้”
Author: ไท้ ปริญญา
เมื่อราวปี พ.ศ. 2533 ผมได้มีโอกาสไปทำงานพิเศษช่วงปิดเทอมที่ร้านค้าปลีกแห่งหนึ่งย่านบางลำภู โดยร้านดังกล่าวขายเสื้อผ้านักเรียนเป็นหลัก แถมเน้นขายให้พวกคนรวยซะด้วย เห็นได้จากลูกค้าซึ่งส่วนใหญ่ล้วนมีลูก ๆ เรียนโรงเรียนเอกชนฝรั่งทั้งนั้น (กางเกงแดง กระโปรงแดงเชียว) ตอนนั้นผมได้รับหน้าที่ให้คุมโต๊ะรับปักเสื้อ ก็ไอ้ที่ปักเป็นตัวอักษรย่อของโรงเรียนที่อกซ้ายบ้าง กระเป๋าขวาบ้างนั่นแหล่ะครับ ปรกติแล้วการปักเสื้อต้องเริ่มจากการปั๊มตัวอักษรย่อด้วยหมึกสีน้ำเงินหรือสีแดงไว้บนเสื้อ จากนั้นก็เอาสะดึงกลม ๆ (ไม่ใช่สะดือกลม ๆ) มาขึงผ้าให้ตึงเปรี๊ยะ ๆ แล้วก็เอาเข็มมาร้อยไหมสีน้ำเงินหรือสีแดง จากนั้นก็ลงมือปักตามรอยหมึกที่ปั๊มเอาไว้ โม้มาแบบนี้อย่าคิดว่าผมปักเอง ผมไม่ได้ปักเองหรอกครับ
การเป็นราชันย์มีความหมายว่าอยู่เหนือผู้ใด ไม่มีใครมีอำนาจเหนือได้อีก ดังนั้นการเป็นราชันย์แห่งข้อมูลข่าวสารก็น่าจะหมายถึง การมีข้อมูลข่าวสารที่เหนือกว่าผู้ใด ไม่มีใครมีข้อมูลข่าวสารได้เหนือกว่าอีก สมัยก่อนการเป็นราชันย์แห่งข้อมูลข่าวสารทำได้ยาก เพราะสื่อส่วนใหญ่เป็นระบบปิด มีระยะเวลาในการนำเสนอที่ล่าช้า แต่เดี๋ยวนี้การเป็นราชันย์แห่งข้อมูลข่าวสารทำได้ง่าย เพราะมีเทคโนโลยีอินเตอร์เน็ตซึ่งเป็นระบบเิปิด รวมทั้งมี Web Feed ให้ใช้กัน ทำให้ย่นระยะเวลาในการรวบรวมข่าวสารให้กระชับฉับไวยิ่งขึ้น ในเมื่อมีเครื่องมือเพื่อเข้าถึงข้อมูลข่าวสารที่มีคุณภาพทัดเทียมกัน ตอนนี้บรรดาราชันย์แห่งข้อมูลข่าวสารเลยต้องวัดกันว่า ใครจะเสพข้อมูลข่าวสารได้มากกว่ากัน การเสพข้อมูลข่าวสารมันก็ไม่ได้แตกต่างกับการดื่มน้ำ ถ้าดื่มเข้าไปมาก ๆ ก็อาจจะเกิดอาการบวมน้ำได้!!! เมื่อเป็นแบบนี้ก็ต้องมีการสรุปย่อข้อมูลข่าวสารกัน เพื่อจะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปกับรายละเอียดมากนัก ซึ่งหากเป็นภาคการเงินเขาก็จะมีดัชนีชี้วัดต่าง
หลังจากไปค้นไปหาอยู่หลายวัน มันก็ทำให้ผมได้รู้รายละเอียดเกี่ยวกับแบคทีเรียคอมพิวเตอร์ในระดับหนึ่ง ทีนี้จะมาเล่าให้อ่านกันแบบเชิงวิชาการก็ลำบาก เพราะผมเองก็ไม่แม่นจุลชีววิทยาซักเท่าไหร่ เดี๋ยวเล่าผิดแล้วเจอของแข็งเข้าไปจะแย่เอา เท่าที่ทราบก็คือในโลกใบนี้ไม่ได้มีทีมเดียวที่ศึกษาเรื่องแบคทีเรียคอมพิวเตอร์ แต่ทว่ามีอยู่หลาย ๆ ทีมทั่วโลก และแต่ล่ะทีมก็ใช้วิธีที่แตกต่างกันในการศึกษา โดยสามารถแบ่งออกเป็น 3 แบบใหญ่ ๆ คือ 1. พวกอิงดิจิทัลคอมพิวเตอร์ นักวิทยาศาสตร์จำพวกนี้จะตัดแต่ง DNA ของแบคทีเรีย โดยให้มีคุณสมบัติเรืองแสงวูบวาบได้ตามที่ต้องการ เพราะแนวคิดก็คือจะให้แบคทีเรียหนึ่งตัวเป็นตัวแทนของบิตหนึ่งบิต ตัวไหนเรืองแสงก็มีค่าเป็น 1 ส่วนตัวไหนไม่เรืองแสงก็ให้มีค่าเป็น
แหล่งกำเนิดอำนาจของมนุษย์ประกอบไปด้วย 8 แหล่งอันได้แก่ เงินตรา, กลไกรัฐ, ธุรกิจผูกขาด, สื่อ, ภาพลักษณ์, เครือข่าย, ความรู้ และ กำลัง ถ้าเราอยู่ในเมือง แหล่งกำเนิดอำนาจทั้ง 8 แหล่งจะสามารถแสดงพลังได้ทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็น … เงินตรา, กลไกรัฐ, ธุรกิจผูกขาด, สื่อ, ภาพลักษณ์, เครือข่าย, ความรู้
ผมได้อ่านข่าวจาก Slashdot เรื่องที่ Google จะสร้าง Data Center ในเรือ จนมีคนในนั้นถามว่า Google จะสร้างกองทัพเรือของตัวเองใช่มั้ย? ต้องบอกเลยว่ามันเป็นแนวความคิดที่สุดยอดมาก (ถ้าเรือไม่โดนคลื่นซัดจนพินาศซะก่อน) เพราะการทำแบบนี้จะทำให้ Data Center สามารถใช้ประโยชน์จากความเย็นของน้ำได้ ลดต้นทุนในการระบายความร้อนของ Data Center ไปจมหูเลย ตอนนี้ผมคิดว่า Google คงยังคิดแค่เรื่องลดต้นทุนในการระบายความร้อน แต่ผมเชื่อว่าอีกไม่นาน
ผมกำลังตามล่าหาข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับ “แบคทีเรียคอมพิวเตอร์” อยู่ครับ คิดว่าถ้ารวบรวมมาได้แล้วจะมาโม้ให้อ่านกัน เพราะข่าวเขาก็ลงแค่ผิวเผินว่ามันทำได้นะ มันเอามาแก้ปัญหาสมการได้ แต่ไม่ได้อธิบายว่ามีขั้นตอนที่ละเอียดยังไงบ้าง ที่สำคัญมันเป็นไปได้ยังไง!!! เท่าที่ผมรู้แน่ ๆ ก็คือ ต้นทุนในการสร้างมีราคาเท่ากับน้ำตาลหนึ่งช้อนชาเอง … น่าสนใจจริง ๆ [tags]แบคทีเรีย,คอมพิวเตอร์,พันธุ์วิศวกรรม, วิศวกรรมพันธุ์ศาสตร์[/tags]
หลังจากที่ผมหันมาใช้ Google Reader เพื่อรับ Feed อย่างจริงจัง มันทำให้ผมพบว่า มันดีมาก ๆ เลยล่ะ!!! ผมสามารถที่จะรับบทความ, หัวข้อ และข่าวสารจากเว็บไซต์หรือบล็อกต่าง ๆ ได้อย่างรวดเร็วกว่าสมัยก่อนที่ต้องไล่เปิดทีล่ะเว็บมาก ๆ เลย แถมมันมีหัวข้อให้อ่านก่อนอีกต่างหาก ถ้าเห็นหัวข้อเป้ง ๆ ว่าไม่น่าสนใจก็ข้ามไปเลย ไม่อ่านเนื้อในมันแล้ว!! ทีนี้มันก็เลยเกิดปัญหา เพราะพอเห็นว่าดึงสารสนเทศมาง่าย ก็เลยเกิดอาการโลภทางด้านสารสนเทศขึ้นมา
คิดว่าเดี๋ยวนี้พวกเราคงสบายขึ้น เนื่องจาก Google, Microsoft, Adobe, Yahoo, Amazon และ eBay ต่างปล่อยบริการ web application ใหม่ ๆ ออกมาเป็นว่าเล่น นอกจากจะปล่อยของออกมาแล้ว ก็ไม่ลืมที่จะเปิดช่องทางการเชื่อมต่ออย่างเช่น API, RSS, ATOM และ Web Service ให้นักพัฒนา web
เมื่อสัปดาห์ที่แล้วผมถูกเจ้านายเก่าเรียกเข้าไปพบครับ ผมเองก็ไม่ได้เจอเจ้านายเก่านานแล้ว เลยว่าจะไปดูซะหน่อยว่ายังอยู่ดีมีสุขอยู่หรือเปล่า? เจ้านายเก่าผมจบดอกเตอร์ทางคอมพิวเตอร์มาจากสหรัฐอเมริกาครับ เป็นบุคคลที่น่าสนใจเรียนรู้มากเลยทีเดียว!! ประเด็นที่ทำให้เจ้านายเก่าต้องเรียกผมไปพบก็คือ … เขาอยากจะได้ผู้ร่วมงานของผมไปทำงานให้!!! โดยส่วนตัวแล้วผมเป็นคนงกทรัพยากรบุคคลมาก ๆ เลยล่ะ ผู้ร่วมงานของผมแต่ล่ะคนล้วนผ่านการเลือกสรรจากผมมาทั้งนั้น อีกทั้งผมต้องออกแรงถ่ายทอดความรู้ในทางทฤษฎีและทางปฏิบัติให้ตั้งหลาย ๆ อย่าง อยู่ดี ๆ จะมาขอไปทำงานให้โดยไม่ได้อะไรตอบแทนคงไม่ได้กระมัง อิ อิ 😛 เมื่อผมถูกเรียกตัวและแจ้งให้ทราบถึงหัวข้อในการเรียกตัว ผมก็จำเป็นที่จะต้องเตรียมตัวในการพูดคุย เนื่องจากอีกฝ่ายไม่ธรรมดา เพราะเป็นถึงดอกเตอร์ทางคอมพิวเตอร์