Category: Inspiration

ในแวดวงคอมพิวเตอร์เรามีกฎดัง ๆ เยอะครับ ได้แก่ กฎของมัวร์ – กฎซึ่งว่าด้วยอัตราการเพิ่มขึ้นของจำนวนทรานซิสเตอร์ในวงจรไอซี กฎของเวิร์ธ – กฎซึ่งบอกถึงความแปรผันหรือความแปรผกผันระหว่างความเร็วของซอฟต์แวร์และฮาร์ดแวร์ กฎของเกตต์ – กฎซึ่งว่าด้วยอัตราความเร็วที่ลดลงของซอฟต์แวร์เชิงพาณิชย์ กฎของร็อค – กฎซึ่งว่าด้วยอัตราต้นทุนที่เพิ่มขึ้นของชิบที่สร้างจากสารกึ่งตัวนำ กฎของบรู๊คซ์ – กฎซึ่งอธิบายถึงการเพิ่มคนเข้าโครงการซอฟต์แวร์มากขึ้น รังแต่จะทำให้โครงการช้าลง เราจะเห็นว่านิยามของกฎนั้น จริง ๆ แล้วน่าจะหมายถึงข้อบังคับอะไรซักอย่างนึง แต่สำหรับกฎของคอมพิวเตอร์ที่ได้ถูกประกาศออกมานั้น

ถึงแม้ว่าคอมพิวเตอร์มันจะช่วยงานเราได้มากมาย แต่ยังไงซะเราก็ต้องนำเข้าข้อมูลเองอยู่ดี บางขั้นตอนการนำเข้าก็ง่าย ๆ แต่บางขั้นตอนก็ยุ่งยากน่าเซ็งพอควร เราจะเห็นว่าทีมพัฒนาซอฟต์แวร์เองก็เล็งเห็นในข้อนี้ เราจึงมักจะพบเห็นว่า desktop application ใดก็ตาม ที่ได้รับความนิยมอย่างสูงและใช้อย่างแพร่หลายมาก มักจะมีการบรรจุกลไกพิเศษเอาไว้อย่างหนึ่ง ซึ่งบางคนก็อาจจะไม่เคยได้ใช้เลย แต่บางคนก็ใช้ซะหลงหัวปักหัวปำเลย ซึ่งสิ่งนั้นก็คือ … กลไกบันทึกการทำซ้ำอันน่าเบื่อจำเจนั่นเอง!!! ถ้าเป็นในโปรแกรมของชุด Microsoft Office เราก็จะพบว่ามันมี Macro ที่จะให้เราบันทึกการทำงานเก็บเอาไว้ เพื่อให้เราเรียกมันมาใช้ได้ในอนาคต ในขณะที่ใน

เราต้องมานิยามกันก่อนว่าการ crack ซอฟต์แวร์นั้นคืออะไร ถ้าเป็นนิยามของ wikipedia ก็หมายถึง การเปลี่ยนแปลงซอฟต์แวร์เพื่อถอดถอนการป้องกันทางลิขสิทธิ์ หรือเพื่อถอดสภาวะสาธิต หรือเพื่อถอดเอาตัวเลขสำคัญ ๆ ซึ่งไว้บ่งบอกตัวผลิตภัณฑ์ออกมา นิยามมันแคบนะแต่ก็เอาเหอะอย่าไปสนใจมันเลย เพราะศิลปะการ crack ซอฟต์แวร์ที่ผมจะโม้นั้น มันเป็นอีกสภาวะนึง โดยนิยามการ crack ซึ่งบัญญัติโดย taipedia นั้น หมายถึง การเปลี่ยนแปลงการทำงานของซอฟต์แวร์ โดยการแอบเข้าไปแก้ไขชุดคำสั่งของซอฟต์แวร์ดังกล่าว หรือแอบเข้าไปแก้ไขชุดข้อมูลซึ่งต้องใช้โดยซอฟต์แวร์ดังกล่าว

ผมแค่คิดว่าระบบโพลน่าจะขึ้นมาอยู่บนอินเตอร์เน็ต แล้วเป็นแบบ WEB2.0 ได้แล้วนะ … คือ ให้สมาชิกสามารถเข้ามาทำโพลได้ แล้วเปิดให้สมาชิกหรือคนภายนอกลงคะแนนให้กับโพลดังกล่าวได้ (เห็นที่ไหนก็ทำกันได้แล้ว) มีการเก็บสถิติการตอบโพลของสมาชิกเอาไว้ด้วย ซึ่งตรงนี้ไม่เหมือนกับโพลทั่วไป เพราะโพลทั่วไปไม่สนใจว่าใครจะเป็นคนตอบ สนใจแต่ผลลัพท์อย่างเดียว ระบบโพลไม่ควรเป็นแบบตอบข้อเดียวจบ แต่ควรมีซักหลาย ๆ ข้อหน่อย เพื่อการประเมินที่แม่นยำขึ้น ควรมีการให้หน่วยกิตกับแต่ล่ะข้อด้วย เพราะบางข้ออาจไม่สำคัญ แต่บางข้อนั้นสำคัญมาก ให้เว็บดังกล่าวมีแต่โพลอย่างเดียวไปเลยไม่มีอย่างอื่น ทำให้เหมือนกับ Yahoo Answer

ปรกติแล้วผมมักจะถูกผู้ร่วมงานต่อว่าเล็ก ๆ อยู่เสมอครับ เพราะในขณะที่พวกเขากำลังถกเถียงกันเรื่องอำนาจรัฐและกฎหมายอยู่นั้น ผมกลับเอาแต่สนใจเรื่องเศรษฐกิจอยู่เพียงอย่างเดียว ทีนี้พอพวกเขาถามว่าผมรู้สึกยังไงกับการเมืองไทยตอนนี้ ผมก็ตอบด้วยประโยคเด็ดของผมว่า “ไม่รู้และไม่สน” ครับ อือม เพราะเป็นงี้สินะ เลยโดนต่อว่าเลย!!! ผมเชื่อว่าต่อไปคนไทยคงจะมีโอกาสได้ลงประชามติอีกเยอะ แบบว่าคงอีกหลาย ๆ ครั้งเลยล่ะ ไม่ใช่แค่ครั้งนี้ครั้งเดียว และโดยส่วนตัวแล้วผมก็ไม่ค่อยรู้สึกชอบการลงประชามติรับกฎหมาย ที่มีเพียงเงื่อนไขให้ผม “รับ” หรือ “ไม่รับ” แค่เพียง 2 เงื่อนไขอ่ะครับ

ผมนั่งมองดูอันดับของเว็บไซต์ภาษาไทย ซึ่งเป็นที่นิยมมากเป็นอันดับต้น ๆ ของเมืองไทย แล้วก็มองดูอันดับของเว็บไซต์ ซึ่งเป็นที่นิยมมากที่สุดเป็นอันดับต้น ๆ ของโลก มองไปมองมา… แล้วก็คิด … คิดว่าจริง ๆ แล้วพวกเราเข้าอินเตอร์เน็ตกันเพื่ออะไรกันแน่หนอ? …. ผมเองจะเข้าอินเตอร์เน็ตยังต้องกำหนดเป็นกำหนดการเลยนะ ว่าเมื่อนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์แล้วเนี่ย ผมมีจุดประสงค์จะเข้าอินเตอร์เน็ตเพื่อจะทำอะไรบ้าง เพราะอินเตอร์เน็ตมันกินเวลาผม เผลอไม่ได้ เผลอเป็นกินเวลาทุกที!!! ไม่รู้มีใครเป็นแบบผมหรือเปล่า ก่อนหน้านี้ผมไม่เคยกำหนดวาระในการเข้าอินเตอร์เน็ตเลย ดังนั้นเมื่อมาใช้มัน ผมจึงมักจะหลงลืมไปหลายอย่าง

พวกเรารู้จัก Web 3.0 กันหรือยัง ผมรู้จักนิดหน่อยเพราะอ่านจากที่นี่แล้ว ผมไม่ขออธิบายมันนะ เพราะผมเองก็ไม่ค่อยจะเข้าอกเข้าใจกับการนิยามของฝรั่งเขาซักเท่าไหร่ งั้นผมขอนิยาม Web 3.0 แบบของผมบ้างดีกว่า เอามันส์สนุก ๆ 😛 เป็นระบบเว็บที่สู่รู้มาก มันจะจดจำอุปนิสัยของผมได้ จดจำรสนิยมของผมได้ มันจะประเคนทุกอย่างให้กับผม โดยดูจากประวัติการใช้งานเว็บของผม แล้วก็สรรหาทุกอย่างมาแสดงผลให้ผมเต็มหน้าจอเว็บไปหมดเลย ซึ่งผมจะต้องการหรือเปล่าก็ไม่รู้ มันจะใส่ใจความเป็นชุมชนมาก พอผมเข้าระบบปุ๊บ มันจะสรรหาข้อมูลทุก ๆ