มวยไทยถือเป็นศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวในแนวตั้ง ดังนั้น มันจึงสามารถแสดงอานุภาพที่รุนแรงของมันได้ เมื่อผู้ใช้มวยไทยยืนอยู่บนพื้นดิน (ที่มั่นคง) แต่น่าเสียดายที่ผู้คิดค้นมวยไทยไม่ได้คิดว่า มนุษย์ยืนสองขาแบบพวกเราก็ย่อมมีวันล้มลงกับพื้นได้ ดังนั้น ผู้ใช้มวยไทยจึงไม่สามารถแสดงอานุภาพใด ๆ ได้เลย หากถูกคู่ต่อสู้กดล็อกหรือกดนอนลงกับพื้น!!! ปัจจุบัน การจัดชกมวยไทยยังคงมีอยู่ มีพัฒนาการในวงจำกัดในระดับหนึ่ง โดยตั้งอยู่บนพื้นฐานเดิม ๆ นั่นคือ การเป็นธุรกิจสีเทาเข้ม ๆ เพราะมีเรื่องของการใช้ความรุนแรง อิทธิพล และการพนันเข้ามาเกี่ยวข้อง!!! ผมเคยได้ดูบาสเกตบอล NBA
Category: Data Mining
โม้เกี่ยวกับข้อมูลซึ่งเราจำเป็นต้องไปขุดออกมา เพราะมันไม่ได้เป็นของเรา
ประเทศไทยเรามีสินทรัพย์อยู่มากมาย และสินทรัพย์เหล่านั้นก็ล้วนส่งเสริมอำนาจอธิปไตยของประเทศไทยเรา ดังนั้นผู้บริหารจัดการอำนาจรัฐในแต่ล่ะยุคสมัย จึงมีหน้าที่ ๆ จะต้องดำเนินนโยบายในการเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากสินทรัพย์เหล่านั้น อย่างเป็นระบบและเป็นขั้นเป็นตอน เพื่อสร้างความมั่งคั่งต่อยอดให้กับรัฐชาติในอนาคต เราสามารถแบ่งประเภทของการเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากสินทรัพย์ของชาติโดยอำนาจรัฐ ได้ดังต่อไปนี้ ภาครัฐบริหารจัดการสินทรัพย์เองและเก็บเกี่ยวผลประโยชน์แบบเต็ม ๆ ตัวอย่างเช่น ค่าปรับการทำผิดกฎจราจร เป็นต้น ภาครัฐไม่บริหารจัดการเอง แต่ให้สัมปทานกับเอกชนไปบริหารจัดการกับสินทรัพย์นั้น ๆ ซึ่งผลประโยชน์ที่ภาครัฐจะได้รับก็คือ ค่าสัมปทานก้อนโต และรายได้อื่น ๆ ตามแต่จะตกลงกัน ตัวอย่างเช่น การให้สัมปทานในการขุดเจาะน้ำมัน
ไหนลองมาดูกัน … ถ้าเราเป็นคนไทยทั่วไป … กระทรวงมหาดไทย ถ้าเราเรียนหนังสือ … กระทรวงศึกษาธิการ ถ้าเราเป็นผู้ชายที่อายุเกิน 15 ปีบริบูรณ์ … กระทรวงกลาโหม ถ้าเราเป็นลูกจ้าง … กระทรวงการคลัง และ กระทรวงแรงงาน ถ้าเรามีรถยนต์ส่วนตัว … กระทรวงคมนาคม ถ้าเรามีอสังหาริมทรัพย์ส่วนตัว … กระทรวงมหาดไทย ถ้าเราต้องไปเมืองนอก
สมัยก่อนถ้าใครสะสมทุนจากการค้าขายได้มาก ๆ ก็ล้วนอยากจะตั้งธนาคารกันทั้งนั้น เพราะธนาคารถือเป็นแหล่งระดมทุนที่เจ๋งเป้งที่สุด เป็นการสะสมกำไรสุทธิที่ดีที่สุด โดยอาศัยเงินจากคนอื่นอีกต่อหนึ่ง ระดมเงินฝากเข้ามา ให้ดอกเบี้ยเงินฝากนิดหน่อย แล้วก็บริหารจัดการปล่อยกู้ รีดดอกเบี้ยทบต้นสูง ๆ เอาเงินกินเงิน!!! น่าเสียดายที่เราไม่สามารถตั้งธนาคารได้ง่ายนัก เนื่องจากมีขั้นตอนยุ่งยากมาก อีกทั้งยังต้องให้ผู้มีอำนาจคับฟ้าคับแผ่นดินเป็นผู้อนุมัติอีก เอาแค่จะตั้งชื่อบริษัทมีคำนำหน้าว่า “ธนาคาร” ยังไม่ได้เลย พระราชบัญญัติธุรกิจสถาบันการเงิน พ.ศ. ๒๕๕๑ มาตรา ๑๒ ห้ามผู้ใดนอกจากสถาบันการเงินใช้ชื่อหรือคำแสดงชื่อในธุรกิจทางการเงินว่า “ธนาคาร”
หลังจากทุ่มงบประมาณไปกว่า 20 ล้านบาท รวมกับการทุ่มเทแรงงานไปอีกเป็นเวลากว่าปีครึ่ง ในที่สุดองค์กรที่ผมทำงานอยู่ก็มีระบบ Datawarehouse กับเค้าซะที ออกตัวไว้ก่อนเลยว่าโครงการนี้ผมไม่เกี่ยว เพราะผมไม่ได้เป็นระดับจัดการของโครงการนี้ แต่บังเอิญว่าการเป็นระดับจัดการในกรอบงานอื่นของผม มีความจำเป็นที่จะต้องไปรู้ไปเห็นรายละเอียดของโครงการนี้ด้วย จึงสามารถเอาเรื่องของระบบนี้มาโม้ให้อ่านเป็นคุ้งเป็นแควได้ในระดับหนึ่ง สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็นนั้นเป็นจริง เพราะถึงแม้เราจะเคยร่ำเรียนทฤษฎีทางด้าน Datawarehouse กันมาแล้วโดยการท่องจำศัพท์แสงต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องตั้งมากมาย เพื่อเอามาตอบคำถามเวลามีใครมาถามเรา หรือเอาไว้ให้เราอ้างอิงหากมีสิ่งที่ต้องเกี่ยวข้องกับเรื่องดังกล่าว แต่มันก็ไม่เท่ากับเราได้เห็นผลลัพท์ของมันด้วยการปฏิบัติจริง ก่อนที่จะโม้เรื่อง Datawarehouse นั้น เราคงต้องมาทำความเข้าใจกันก่อนว่าทำไมต้องมีระบบดังกล่าว
เพื่อนผมบอกกับผมว่าที่ฟอร์จูนรัชดามีภาพยนต์เก่า, ละครเก่าและซีรี่ย์เก่า ๆ วางขายอยู่มากมายครับ และที่สำคัญถูกบรรจุเอาไว้ในรูปของ DVD ซะด้วย ซึ่งผมฟังแล้วก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างมาก เพราะผมอยากจะได้ของเก่า ๆ พวกนี้มาสะสมเอาไว้ เนื่องจากว่าที่ผ่านมาไม่เคยได้ดูหรือดูแล้วไม่ปะติดปะต่อเลย ก็เลยคิดว่าซื้อมาค่อย ๆ ดูดีกว่าจะได้เก็บรายละเอียดได้อย่างครบถ้วน มีซีรี่ย์ฝรั่งเก่า ๆ หลายเรื่องครับที่ผมอยากได้ ซึ่งมีอยู่เรื่องนึงที่ตอนนี้ก็ยังอยากได้อยู่นั่นก็คือ StarGate SG1 ซึ่งเป็นซีรี่ย์ฝรั่งที่ถูกนำมาฉายที่ช่องสามเมื่อสิบกว่าปีก่อน ผมชอบเรื่องนี้มากแต่บังเอิญว่าไม่ค่อยได้ดูปะติดปะต่อเท่าไหร่ ด้วยเหตุเพราะอำนาจในการกำหนดช่องดูทีวีไม่ได้อยู่ในมือผม (ผมเป็นลูกคนโตก็จริง
คิดว่าข้อมูลที่เราจะเก็บในคอมพิวเตอร์ ควรจะละเอียดแค่ไหนดีล่ะ? ถ้าเป็นการบันทึกข้อมูลลงบล็อก ผมก็คงจะบันทึกไว้ว่า … 25/12/2550 09:45 – ตื่นเช้ามาแล้วรู้สึกสดชื่นจัง คิดว่าถ้าได้ซดโอวัลตินตอนเช้ายิ่งอร่อยเข้าไปใหญ่? จริง ๆ บล็อกต้องสาธยายยาวกว่านี้ แต่ถึงจะยาวมันก็ไม่ละเอียดซักเท่าไหร่ ต้องทำความเข้าใจนิดนึงว่าข้อมูลที่ยืดยาว ไม่ได้หมายความว่ามันจะละเอียด งั้นลองใหม่คราวนี้เป็นไมโครบล็อกบ้าง ผมก็คงจะบันทึกว่า … 25/12/2550 09:00 – ตื่นเช้า 25/12/2550 09:25
ผมเคยได้ดูหนังอเมริกันอยู่สองเรื่องครับ เค้าโครงเรื่องแนววิทยาศาสตร์ทั้งคู่ ซึ่งถ้าว่ากันตามจริงแล้วหนังทั้งสองเรื่องแทบไม่มีจุดไหนที่จะเหมือนกันเลย แต่บังเอิญผมจับประเด็นที่เหมือนกันได้จากทั้งสองเรื่องนั้น ประเด็นที่จับได้ก็คือความพยายามในการจัดเก็บเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทุกอย่างไว้ทุกกระเบียดนิ้ว เพื่อจะได้สืบค้นได้ในเวลาที่ต้องการ!! หนังอย่าง Final Cut พยายามจะบอกเราว่าต่อไปเราจะสามารถเก็บความทรงจำของเรา ความทรงจำตั้งแต่เกิดจนกระทั่งตายได้ โดยผ่านความก้าวหน้าของเทคโนโลยีไมโครชิปและเทคโนโลยีการฝังไมโครชิปไว้ในสมอง อือม มันคงจะดีมั้ยล่ะเนี่ย ถ้าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเราทุกกระเบียดนิ้วจะถูกเก็บเอาไว้ทั้งหมด!!! ในขณะที่หนังอีกเรื่องนึง Deja Vu ใช้การนำเสนอเรื่องของการติดตามคดี ที่มีความจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากทีมวิทยาศาสตร์ ซึ่งบังเอิญว่าทีมงานดังกล่าวมีเทคโนโลยีอันล้ำยุค ที่จะสามารถเก็บรายละเอียดของชีวิตใครคนใดคนนึงเอาไว้ได้ผ่านมุมกล้องต่าง ๆ แล้วฉายออกมาให้เห็นเสมือนหนึ่งกำลังดู Reality
ผมเพิ่งจะอ่านร่างพระราชบัญญัติว่าด้วยการคุ้มครองข้อมูลส่วนบุคคลจบไปครับ มันเป็นตัวบทกฎหมายที่ผมสนใจอย่างมาก เพราะเป็นกุญแจสำคัญในการทำธุรกิจสารสนเทศในอนาคต ซึ่งผมเองก็เห็นว่ามันน่าจะเขียนถึง และผมก็เคยเขียนถึงไปแล้วด้วย (อ้างอิง : หัวข้อขุมทรัพย์สารสนเทศ) แหล่งกำเนิดอำนาจของมนุษย์นั้นประกอบด้วย 8 แหล่งอันได้แก่ เงินตรา, กลไกรัฐ, ธุรกิจผูกขาด, ภาพลักษณ์, สื่อ, ความรู้, เครือข่าย และกำลัง ผมเคยเขียนไว้ว่าในปัจจุบันนี้นั้น ข้อมูลส่วนบุคคลของพวกเราส่วนใหญ่ ถูกยึดกุมเอาไว้โดยรัฐ … ทำไมถึงอยู่กับรัฐ? เพราะเราเชื่อมั่นในรัฐเหรอ?
ตอนที่ผมเรียนวิชา computer security ท่านอาจารย์เคยบอกอย่างนึงว่า … ระบบสืบค้นที่ดีนั้น ไม่ควรอนุญาติให้ผู้ใช้สามารถสืบค้นได้ผลลัพท์ที่เจาะจงเกินไป เช่นสืบค้นแล้วได้ผลลัพท์ออกมาเพียง 1 – 5 ผลลัพท์ แต่ควรจะสืบค้นออกมาแล้วได้ผลลัพท์เกินกว่า 10 ผลลัพท์ขึ้นไป เพราะว่ายิ่งได้ผลลัพท์ออกมาน้อยเท่าไหร่ แสดงว่าคีย์เวิรด์และเงื่อนไขในการค้นหานั้น ๆ มีความเป็น unique มากจนผิดสังเกตุ มันไม่ปลอดภัย ผมเลยถามท่านอาจารย์กลับไปว่า แล้วถ้าค้นออกมาแล้วได้ผลลัพท์เพียงแค่ 1