สถิติเป็นเรื่องที่น่าสนใจ มันเหมือนกับว่าเราไม่หูหนวกตาบอด เราได้รู้ว่ามีใครเข้ามาที่บล็อกของเราบ้าง แล้วก็เข้ามาด้วยความสนใจในสิ่งใด ทีนี้ผมก็นับสถิติของบล็อกแห่งนี้ ณ วันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2551 ได้ดังนี้ ถ้าดูจาก stats.in.th จะพบว่าเมื่อวันที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2551 บล็อกแห่งนี้มี 563 UIP ถ้าดูจาก plugins feed
Author: ไท้ ปริญญา
เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปในหมู่คนทำเว็บไซต์และผู้ประกอบการเว็บไซต์แล้วว่า การรับโฆษณาคือหนทางหลักที่จะได้รายได้มาเป็นกอบเป็นกำที่สุด รองลงไปก็เป็นการคิดค่าธรรมเนียมสำหรับการบริการต่าง ๆ และสุดท้ายจึงเป็นการขายไอเท็มต่าง ๆ ของเว็บไซต์ดังกล่าว สรุปหลัก ๆ แล้วการหารายได้บนเว็บไซต์ก็มี 3 อย่างที่ฝากผีฝากไข้ได้ ที่เหลือไม่ต้องไปกล่าวถึง เพราะลูกผีลูกคน!!! ก่อนจะโม้อะไรมากกว่านี้ ขอนำเสนอรายละเอียดการรับโฆษณาของเว็บไซต์ 10 อันดับแรกของเมืองไทยก่อน เมื่อดูแล้วจะได้ข้อสังเกตุดังต่อไปนี้ เว็บ Dek-d โคตรเจ๋งเลย เพราะมีการให้ค้นหาตำแหน่งโฆษณาจากงบประมาณในกระเป๋าตังค์เราได้ด้วย เว็บ Manager
ผมไม่เคยรู้เลยว่ามีใครอ่านบล็อกแห่งนี้ผ่าน feed บ้าง เพราะผมไม่ได้สมัครใช้ feedburner … แย่หน่อย … ผมไม่ค่อยชอบมันซักเท่าไหร่ รู้สึกมันแปลกแยก รู้สึกว่า wordpress เองก็มีกลไก feed มาให้ใช้อยู่แล้ว จะไปใช้ feedburner ทำไมอีก!!! ถึงผมจะติด Google Analytics และ Stats.in.th แล้วก็ตาม แต่ผมก็พบว่ามันไม่สามารถเก็บสถิติของผู้ที่เข้ามาอ่านบล็อกแห่งนี้ผ่าน
ผมเคยได้ฟังผู้ร่วมงานท่านหนึ่งบอกว่า การให้รางวัลชีวิตอย่างนึงของเขานั้นก็คือการ “ซื้อหวย” ผมฟังแล้วก็ได้แต่งง ๆ ว่ามันเป็นการให้รางวัลชีวิตยังไงหว่า แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเพราะตัวผมเองก็ไม่เคยซื้อหวยอยู่แล้ว ผมซื้อแต่หุ้นอ่ะ ไม่รู้มันจะเหมือน ๆ กันหรือเปล่า? คนไทยสงสัยจะชอบเล่นหวย จริง ๆ แล้วผมก็เห็นว่ามันเป็นการพนันอย่างนึงนะ เพียงแต่รัฐบาลกำหนดให้มันเป็นการพนันอันแสนคลาสสิคที่ถูกกฎหมายเท่านั้นเอง!!! ไหนเรามาลองดูกันซิว่าถ้าเราถูกรางวัลที่ 1 ซึ่งเป็นรางวัลที่มีเพียงรางวัลเดียวเท่านั้น เราจะได้รับเงินรางวัลเป็นเท่าไหร่ จะเห็นว่าจำนวนเงินรางวัลไม่น้อยเลยทีเดียว สามารถเอาไปดาว์นบ้านได้สบาย ๆ เลย แต่ก่อนที่เราจะไปคิดถึงเรื่องนั้น
หลังจากที่ได้ใช้ xAjax เพื่อสร้าง เกมส์อสุจิบุก แล้ว ก็เลยทำให้ผมได้ข้อสรุปเกี่ยวกับเทคโนโลยี Ajax ดังต่อไปนี้ครับ ถ้าเว็บไซต์ของเรามีเพียงหน้าจอเดียวเพื่อใช้ติดต่อกับผู้ใช้ โดยไม่ต้องให้ web browser รับข้อมูลด้วยการ GET หรือ POST เพื่อให้จอกระพริบเลย ก็ไม่เลวเหมือนกัน ยังไงซะการรับส่งข้อมูลถึงแม้จะเป็นแบบหลังฉาก ก็ยังต้องมีการหน่วงเวลาอยู่ดี มันเลยทำให้รูปภาพประเภท Ajax loading กลายเป็นสิ่งจำเป็นไปโดยปริยาย ผมเพิ่งจะเข้าใจว่าทำไมใคร
ผมค่อนข้างตกข่าวครับ อย่างที่เคยโม้เอาไว้ว่าผมเป็นพวกเชื่องช้า ใครเขารู้อะไร ๆ กันไปถึงไหนแล้วผมถึงเพิ่งจะมารู้ ก็เหมือนกับข่าวที่เจ้าของเว็บไซต์ชื่อดังของเมืองไทย ต้องไปนอนในห้องขังของโรงพักนั่นประไร ผมก็เพิ่งจะรู้เมื่อไม่นานมานี้เอง จะเห็นว่าตอนนี้ พระราชบัญญัติว่าด้วยการกระทำความผิดเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์ พ.ศ. ๒๕๕๐ เป็นยาขมที่เริ่มจะออกฤทธิ์แล้ว และก็รู้สึกว่าฤทธิ์ยับยั้งอาชญากรรมจะค่อนข้างร้ายแรงซะด้วย เปรียบได้กับแอลกอฮอลล์ทาแผลที่ทรงประสิทธิภาพ เพราะเมื่อเราทาใส่แผลแล้วมันก็จะฆ่าเชื้อโรคได้ชะงัดนัก แต่มันก็เกิดผลข้างเคียงที่จะทำให้เนื้อเยื่อดี ๆ ที่ไม่ใช่เชื้อโรค ดิ้นกระแด่ว ๆ เพราะฤทธิ์อันร้ายแรงของมันเหมือนกัน ตอนนี้กระแสเว็บในเมืองไทยเรากำลังพยายามจะก้าวไปสู่การเป็น web 2.0
ผมเคยโม้ไว้นานแล้วครับ ว่าผมอยากจะลอง xAjax ซึ่งเป็น Ajax Framework เพราะอยากจะรู้ว่าการเขียนเว็บแบบ Ajax นั้น มันจะเปลี่ยนวิธีคิดไปได้ถึงแค่ไหน แล้วมันมีอะไรที่แตกต่างจากการ GET หรือ POST เพื่อให้หน้าจอกระพริบแบบเดิมบ้าง การจะลองอะไรซักอย่างนึงเพื่อให้รู้นั้น มันจะไม่มีประโยชน์อะไรเลยครับ หากว่าเรารู้แล้วก็ทิ้งความรู้นั้นเอาไว้ แล้วไปรู้อย่างอื่นต่อไป โดยไม่ได้นำความรู้ที่ได้มาลองปฏิบัติจริง ตามสุภาษิตที่ว่า “รู้เสียข้าวสุก” … แป่ววววว (มีด้วยเหรอสุภาษิตนี้)
จริง ๆ แล้วคอมพิวเตอร์เป็นเครื่องจักรชนิดหนึ่งครับ ตามนิยามแล้วเครื่องจักรไม่จำเป็นต้องเป็นเครื่องกลหรอก จะเป็นเครื่องเคราอย่างอื่นก็ได้ ตามแต่มนุษย์จะสามารถประดิษฐ์คิดค้นขึ้นมา คอมพิวเตอร์ถือเป็นเครื่องจักรที่ถูกผูกขาดโดยผู้ทรงความรู้ทางด้าน “วิทยาศาสตร์” และ “วิศวกรรมศาสตร์” เพราะนอกจากผู้ทรงความรู้ในสองศาสตร์ที่กล่าวถึงแล้ว ก็ไม่มีศาสตร์ใดเลยที่จะสามารถสร้างคอมพิวเตอร์ได้ ในยุคแรก คอมพิวเตอร์ถูกสร้างโดยผู้ทรงความรู้ในบางสาขาของ “วิทยาศาสตร์” และ “วิศวกรรมศาสตร์” ในยุคถัดมาผู้เล่นถูกเปลี่ยนไป สถาปัตยกรรมคอมพิวเตอร์ถูกผูกขาดในการออกแบบและจัดสร้างโดยผู้ทรงความรู้ในสาขาอื่น แต่ก็ยังเป็นสาขาของ “วิทยาศาสตร์” และ “วิศวกรรมศาสตร์” อยู่ดี ล่าสุดผมได้อ่านข่าวมาจากหลายแหล่ง
ผังงานถือได้ว่าเป็นเครื่องมือที่ดี่อย่างหนึ่ง สำหรับถ่ายทอดกระบวนการ, การติดสินใจ และทิศทางของอะไรซักอย่างนึง ตามแต่ผู้ที่นำไปใช้จะสื่อถึงเรื่องใด ซึ่งเรื่องที่จะสื่อส่วนใหญ่จะมีกระบวนการ หรือช่องทางในการตัดสินใจที่ตายตัว สมเหตุสมผล และพิสูจน์ได้ในทางวิทยาศาสตร์ มีการใช้งานผังงานกันอย่างกว้างขวางทั้งในงานทางวิทยาศาสตร์, วิศวกรรมศาสตร์ และการจัดการ เพื่อใช้อธิบายความเข้าใจจากคำบอกเล่า ให้กลายเป็นรูปภาพที่สามารถเข้าใจร่วมกันได้โดยง่าย ผังงานจึงถือเป็นเครื่องมืออันทรงพลัง แต่กลับไม่ค่อยมีคนใช้มันกันซักเท่าไหร่ โดยเฉพาะคนที่ทำงานทางด้านพัฒนาซอฟต์แวร์ เหตุผลหนึ่งก็อาจจะเห็นว่ามันเสียเวลา สู้เอาเวลาที่จะเขียนผังงานไปลงมือเขียนโปรแกรม หรือทำเอกสารประกอบการทำงานแบบอื่นน่าจะดีกว่า สำหรับผมแล้วผังงานไม่ได้เป็นเพียงเครื่องมือ หากแต่เป็นงานศิลปะอย่างหนึ่งด้วย เพราะเมื่อเราวาดมันออกมาแล้ว มันไม่เพียงแต่สื่อความหมายถึงผู้ชมเท่านั้น หากแต่มันยังสามารถสื่อถึงอารมณ์ให้กับผู้ชมอีกด้วย
เมืองไทยเรายังไม่พร้อมรับกับ WEB 2.0 เท่าไหร่นัก เพราะโดยนิยามแล้ว WEB 2.0 คือการที่ทุก ๆ คนเข้ามาช่วยกันสร้างสารสนเทศที่เป็นประโยชน์ พร้อมทั้งสลัดบทบาทของการเป็นเพียงผู้เสพสารสนเทศเพียงฝ่ายเดียวทิ้งไป ถึงแม้จะมี WEB 2.0 เกิดขึ้นในเมืองไทยมากมาย แต่ที่ทำได้ก็เพียงแค่ให้สาธยายเรื่องราว หรือไม่ก็เชื่อมลิงก์เข้าหากันเท่านั้น ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่านั้น! เหมือนกับมีคนมาอยู่รวมกันเป็นชุมชน แต่ชุมชนนั้นกลับไม่มีกิจกรรมอะไรให้ทำร่วมกัน คนในชุมชนก็เลยทำได้แค่คุยกันจ๊อกแจ๊กจอแจเสียงดังงุงิไปหมด!!! แต่ตอนนี้ผมกลับได้พบกับปรากฎการณ์ที่น่าสนใจ ปรากฎการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นที่โน่นแ่น่ะที่ Exteen แหล่งรวมคนเขียนบล็อกทั้งหลายที่จับกลุ่มรวมกันเป็นชุมชน