ในทางศาสนาพุทธบอกเอาไว้ว่า ปัญญาจะเกิดได้ด้วยหนทาง 3 ประการตามภาพข้างล่าง … นักวิทยาศาสตร์เองก็กำลังพยายามจะทำให้คอมพิวเตอร์มีปัญญาเช่นกัน แต่มันไม่ใช่ง่าย ๆ ดังนั้นพวกเขาเลยเริ่มจากหนทางขั้นที่ 3 นั่นก็คือ พยายามยัดข้อมูล, สารสนเทศ และ ความรู้ให้กับคอมพิวเตอร์ … ด้วยวิธีการต่าง ๆ ไม่ว่าจะโดยแขนงวิชา Neural Network, Fuzzy Logic, Machine Learning,
Category: Artificial Intelligence
โม้เกี่ยวกับเทคโนโลยี Artificial Intelligence
ถ้าจำไม่ผิด ผมเคยบอกไว้ว่า การที่มนุษย์จะทำหรือไม่ทำอะไรซักอย่างนึงนั้น ยังไงก็จะต้องมีพื้นฐานทางความรู้สึกอยู่ 3 อย่างเป็นตัวเร้า นั่นก็คือ ความโลภ, ความหลง และ ความกลัว แต่ถ้าสามารถทำหรือไม่ทำโดยไม่ถูกเร้าด้วยความรู้สึกพื้นฐานข้างต้นได้ ก็ถือว่าประเสริฐแล้ว!!! ผมเคยยกตัวอย่างว่าเราสามารถใช้เทคโนโลยี Human-based Computation กระตุ้นเร้า “ความโลภ” เพื่อให้พลเมืองอินเทอร์เน็ตทำงานให้เราได้ ตัวอย่างนี้มีให้เห็นไม่ยากนัก เช่น Google Adsense หรือ CJ
สำหรับมนุษยชาติแล้ว ถึงแม้จะดิ้นรนขวนขวายไขว่คว้าหาวัตถุมาปรนเปรอตัวตนยังไงก็ตาม ยังไงซะก็หนีไม่พ้นที่จะมีวิถีชีวิตพื้นฐานเหมือน ๆ กันนั่นก็คือ กิน, ขี้, ปี้ และ นอน การกินกับการนอนถือเป็นเรื่องที่เปิดเผยกันได้ ไม่ใช่เรื่องน่าอับอายอะไร แต่การปี้และการขี้นั้นเป็นเรื่องที่ไม่ค่อยมีการเปิดเผยกันมากนัก ถึงปัจจุบันนี้การปี้จะเป็นที่ยอมรับกันอย่างกว้างขวาง โดยเห็นได้จากการที่นักแสดงนักร้อง ต่างพาเหรดกันเปิดเผยเรื่องปี้ของตนเองออกมาในรูปของคลิปวีดีโอกันเป็นว่าเล่น!!! ดังนั้นพอถึงสุดท้ายแล้ว การขี้ก็ยังคงเป็นเรื่องที่ยังถูกปิดบังอยู่ต่อไป เพราะมันเป็นเรื่องที่ชวนแหวะที่สุด หากเอามานั่งบรรยายกันเป็นวรรคเป็นเวรให้อ่านกัน แต่เนื่องจากผมจะโม้เรื่องส้วมไฮเทค ซึ่งเป็นสิ่งประดิษฐ์อันทรงพลานุภาพ ที่จะทำให้เราขี้กันได้อย่างสงบสุขที่สุด ก็เลยหนีไม่พ้นที่ผมจะต้องเล่าเรื่องขี้ให้อ่านกัน (ทน
แรงจูงใจที่จะทำให้มนุษย์ “ทำ” หรือ “ไม่ทำ” อะไรก็ตาม ล้วนเกิดจากปัจจัยพื้นฐานเพียง 3 อย่างเท่านั้น ซึ่งก็คือ ความโลภ, ความหลง และ ความกลัว ดังนั้นหากเราต้องการให้เกิด “ผลผลิตมวลรวม” เราก็จำเป็นที่จะต้องเลือกใช้ปัจจัยตัวใดตัวหนึ่งหรืออาจจะทุก ๆ ตัว ในการกระตุ้นให้คนผลิตหรือบริการในสิ่งที่เราต้องการออกมา…ในระดับที่เราพอใจ ผมมักจะเลือกใช้ “ความโลภ” และ “ความหลง” เพื่อเป็นตัวกระตุ้นให้คนทำงานให้ผม เพราะดูแล้วมันละมุนละม่อมและสร้างสรรค์ดี
ในขณะที่ผู้เข้าชมภาพยนตร์เรื่อง WALL-E กำลังให้ความสำคัญและมุ่งความสนใจไปยัง WALL-E และ EVE ซึ่งเป็นตัวละครหลักของเรื่องอยู่นั้น ผมกลับไปสนใจตัวละครหลักตัวอื่นอยู่ … ครับ … ผมกำลังสนใจ AUTO หุ่นยนต์ซึ่งทำหน้าที่ขับยานแบบอัตโนมัติ!!! มันฉลาด มันเก่ง มันมีวินัย มันรอบรู้ และที่สำคัญมันอยู่มานานแล้ว นานตั้ง 700 ปีแน่ะ!!! ฉากการยื้อแย่งอำนาจกันระหว่าง AUTO และกัปตันนั้น
มันมีการประยุกต์และแก้ปัญหาหลาย ๆ อย่างครับ ที่เราพยายามจะให้คอมพิวเตอร์ช่วย แต่เราก็จนใจเนื่องจากมีตัวแปรเข้ามาเกี่ยวข้องเยอะ อีกทั้งต้องใช้โมเดลทางคณิตศาสตร์และโมเดลทางคอมพิวเตอร์ ซึ่งให้ผลลัพท์ที่แน่นอนในการประมวลผล หลายครั้งเราจึงพบว่านักวิทยาศาสตร์คอมพิวเตอร์ ก็เลยใช้วิธีเลียนแบบอวัยวะภายในร่างกายมนุษย์ เอามาสร้างเป็นโมเดลทางคณิตศาสตร์และโมเดลทางคอมพิวเตอร์เพื่อแก้ปัญหาซะเลย ปัจจุบันผมเห็นมีเพียง 3 โมเดลเท่านั้น ที่นักวิทยาศาสตร์สร้างโมเดล โดยการเลียนแบบจากอวัยวะภายในของมนุษย์ ซึ่งได้แก่ 1. Artificial Neural Network แขนงวิชาที่พยายามจะทำให้คอมพิวเตอร์ฉลาด คิดเองได้ แล้วก็บังเอิญว่ามนุษย์ใช้สมองในการคิด ดังนั้นน่าจะเป็นการดี หากเราจำลองรูปแบบของเซลสมองให้กลายเป็นโมเดลทางคอมพิวเตอร์
ผมเคยได้ฟังผู้ร่วมงานท่านหนึ่งบอกว่า การให้รางวัลชีวิตอย่างนึงของเขานั้นก็คือการ “ซื้อหวย” ผมฟังแล้วก็ได้แต่งง ๆ ว่ามันเป็นการให้รางวัลชีวิตยังไงหว่า แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรเพราะตัวผมเองก็ไม่เคยซื้อหวยอยู่แล้ว ผมซื้อแต่หุ้นอ่ะ ไม่รู้มันจะเหมือน ๆ กันหรือเปล่า? คนไทยสงสัยจะชอบเล่นหวย จริง ๆ แล้วผมก็เห็นว่ามันเป็นการพนันอย่างนึงนะ เพียงแต่รัฐบาลกำหนดให้มันเป็นการพนันอันแสนคลาสสิคที่ถูกกฎหมายเท่านั้นเอง!!! ไหนเรามาลองดูกันซิว่าถ้าเราถูกรางวัลที่ 1 ซึ่งเป็นรางวัลที่มีเพียงรางวัลเดียวเท่านั้น เราจะได้รับเงินรางวัลเป็นเท่าไหร่ จะเห็นว่าจำนวนเงินรางวัลไม่น้อยเลยทีเดียว สามารถเอาไปดาว์นบ้านได้สบาย ๆ เลย แต่ก่อนที่เราจะไปคิดถึงเรื่องนั้น
พวกเราคงจะคุ้นเคยกับการเลี้ยงดูสิ่งมีชีวิตดิจิตอลอย่าง “ทามาก๊อตจิ” กันมาบ้างแล้ว จะเห็นว่ามันน่าสนใจดี เพลินดี แต่น่าเสียดายที่รูปแบบการเติบโตของมันจำกัดไปหน่อย แถมกิจกรรมที่เราจะทำร่วมกับมันก็จำกัดไปด้วยเช่นกัน ผมก็เลยลองหาดูว่ามีใครบ้าง ที่นำเอาเทคโนโลยีทางด้านชีวิตดิจิตอลมาสร้างเป็นซอฟต์แวร์ขึ้นมา เพื่อให้เราได้ลองดู ว่าการเลี้ยงดูชีวิตดิจิตอลที่มีรูปแบบการเติบโตที่หลากหลาย หรือมีกิจกรรมที่เราจะทำร่วมกับมันได้อย่างหลากหลายนั้น มันเป็นยังไง… แล้วผมก็หาเจอจนได้ครับ … นี่เลยครับ The breve Simulation Environment สภาพแวดล้อมสามมิติสำหรับการจำลองระบบและการสร้างชีวิตแบบปัญญาประดิษฐ์ …แต่ว่า…ทำไมมันต้องเป็น Python ด้วยวะเนี่ย? T-T
WEB 1.0 = เจ้าของเป็นคนสร้างเนื้อหา WEB 2.0 = ใคร ๆ ก็เข้ามาช่วยกันสร้างเนื้อหา WEB 3.0 = ให้คอมพิวเตอร์เป็นตัวสร้างเนื้อหา แล้วคอมพิวเตอร์มันจะสร้างเนื้อหาได้ไง? อือม นั่นสิเน้อะ!!! เพิ่งรู้ว่ามีของแบบนี้ด้วย Nice5ive Media Generator อือม แปลกดี แบบนี้จะเรียกว่าให้คอมพิวเตอร์เป็นตัวสร้างเนื้อหาได้หรือเปล่าน้อ? [tags]WEB,
มาดูคำนิยามกันก่อน … โจทย์ = คําถามในวิชาคณิตศาสตร์, โดยปริยายใช้หมายถึงสิ่งที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ปัญหานี้เป็นโจทย์ที่รัฐบาลแก้ไม่ตก. ชีวิตในแวดวงคอมพิวเตอร์ของผมนั้น มักต้องผ่านโจทย์คอมพิวเตอร์อยู่เสมอ บางโจทย์ก็ตั้งขึ้นเพื่อลองภูมิโดยเกรียนเทพทั้งหลาย ซึ่งถ้าผมตอบได้ก็เสมอตัว ถ้าตอบไม่ได้ก็คงจะสะใจใครต่อใคร โจทย์คอมพิวเตอร์มีทั้งแบบทฤษฎีและปฏิบัติ ถ้าเป็นแบบทฤษฎีก็เป็นการตอบแบบบรรยาย ซึ่งผมเองก็รังเกียจเป็นอย่างมาก เพราะมันไม่ได้ประโยชน์อะไร ด้วยเหตุเพราะว่าคนที่ตั้งโจทย์รู้อยู่ก่อนแล้วว่าคำตอบคืออะไร เพียงแค่อยากรู้ว่าผู้ตอบรู้เหมือนกันหรือเปล่า … ก็เท่านั้นเอง ดังนั้นสำหรับผมแล้ว โจทย์คอมพิวเตอร์ที่ดีที่สุดควรจะเป็นแบบปฏิบัติ และเป็นแบบที่ผู้ตั้งโจทย์ไม่รู้คำตอบ ดังนั้นการที่เขาตั้งโจทย์ขึ้นมาเพื่อให้ตอบ