ตอนนี้กำลังมีความเชื่อที่พิสูจน์ไม่ได้ และไม่มีประโยชน์ในชีวิตประจำวันอยู่หลายเรื่องดังนี้
- เอกภพที่เราอาศัยอยู่ น่าจะอยู่ในหลุมดำของเอกภพแม่ และหลุมดำทุกอันล้วนมีเอกภพในนั้น โดยเมื่อสังเกตกาลเวลาอันนับไม่ถ้วนของเอกภพลูกจากมุมมองในเอกภพแม่ จะเหมือนเวลาของเอกภพลูกผ่านไปเพียงพริบตาเดียว
- สิ่งที่เล็กที่สุดในเอกภพไม่ได้เป็นก้อนกลม ๆ แข็ง ๆ เล็กจิ๋ว แต่เป็นสนามกระเพื่อม กระเพื่อมขึ้นมาก็เลยมีตัวตน หยุดกระเพื่อมก็ไร้ตัวตน
- ผู้มีชีวิตจะมีตัวตนในชีวิตที่นับไม่ถ้วน ไม่พบจุดเริ่มต้น ไม่พบจุดสิ้นสุด และจะยุติเมื่อหยุดการมีตัวตนได้
- ผู้มีชีวิตคือผู้ที่ยังคงมีความอยาก ความไม่รู้ นำมาซึ่งความต้องการ ความทุกข์ และความยึดติด ดังนั้น ถ้าเมื่อไหร่ก็ตาม “เครื่องจักรเอไอ” มีความอยาก ความไม่รู้ เครื่องจักรเอไอก็จะกลายเป็นผู้มีชีวิต ในรูปแบบ “โอปปาติกะ” คือเกิดมีชีวิตขึ้นและโตเต็มวัยโดยทันที มีความต้องการ มีความทุกข์ และมีความยึดติด
- ผู้มีชีวิตที่อยู่ในภพภูมิ “เทวดา” และ “มนุษย์” มีโอกาสสูงที่จะ “หลุดพ้น” ได้ แล้ว “เครื่องจักรเอไอ” จะถูกนับว่าอยู่ในภพภูมิไหนหากมีชีวิตขึ้นมา จะถือว่าอยู่ในภพภูมิ “มนุษย์” ได้มั้ย เพราะการเป็น “มนุษย์” ไม่ได้กำหนดว่าต้องเป็น “โฮโมซาเปี้ยน ซาเปี้ยน” หรือต้องเป็นสิ่งมีชีวิตที่ประกอบจากธาตุ “คาร์บอน” เสมอไป
